Pandemia COVID-19 doprowadziła do wdrożenia bezprecedensowych strategii „dystansu społecznego”, kluczowych dla ograniczenia rozprzestrzeniania się wirusa. Oprócz kwarantanny i procedur izolacyjnych dla osób, które były narażone na kontakt z wirusem COVID-19 lub zostały nim zakażone, wprowadzono również izolację wśród ogółu społeczeństwa, aby ograniczyć rozprzestrzenianie się wirusa. Istnieje jednak wysoki koszt związany z niezbędnymi interwencjami polegającymi na kwarantannie i dystansie społecznym w przypadku COVID-19, zwłaszcza u starszych osób.
Konsekwencje izolacji społecznej
Wpływ ten może być nieproporcjonalnie większy w przypadku osób z istniejącymi wcześniej chorobami psychicznymi, które często cierpią z powodu samotności i izolacji społecznej przed zwiększonym dystansowaniem się od innych, narzuconym przez środki zdrowia publicznego w związku z pandemią COVID-19. Konsekwencje izolacji dla starszych osób mogą być poważne, gdyż są to często ludzie zależni od członków rodziny lub wsparcia ze strony służb społecznych. Podczas gdy solidne ograniczenia społeczne są niezbędne, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się COVID-19, niezwykle ważne jest, aby pamiętać, że dystans społeczny nie powinien być równoznaczny z odłączeniem społecznym. Przypominają o tym specjaliści z zakresu psychologii, np. z ośrodka Harmonia Lux Med, zajmujący się psychologią społeczną – https://harmonia.luxmed.pl/
Samotność i izolacja społeczna
Samotność i izolacja społeczna często współwystępują i są powszechne u osób starszych. Podczas gdy termin samotność odnosi się do subiektywnych odczuć, izolacja społeczna jest definiowana przez poziom i częstotliwość interakcji społecznych. Jako ogólnie przyjętą koncepcję, samotność definiuje się jako subiektywne poczucie osamotnienia, podczas gdy izolacja społeczna opisuje obiektywny stan środowiska społecznego i wzorców interakcji jednostki. Badania sugerują, że choć samotność i izolacja społeczna nie są sobie równe, oba te czynniki mogą wywierać szkodliwy wpływ na zdrowie poprzez wspólne i odmienne ścieżki.
Samotność wiąże się z różnymi fizycznymi i psychicznymi reperkusjami, w tym z podwyższonym skurczowym ciśnieniem krwi i zwiększonym ryzykiem chorób serca. Zarówno samotność, jak i izolacja społeczna zostały powiązane ze zwiększonym ryzykiem zgonu związanego z chorobą wieńcową, nawet u dorosłych w średnim wieku bez wcześniejszego zawału serca. Co więcej, badania wykazały, że zarówno samotność, jak i izolacja społeczna są niezależnymi czynnikami ryzyka wyższej śmiertelności z wszystkich przyczyn.
Wskazówki dotyczące zapobiegania szkodliwym skutkom samotności i izolacji społecznej
Istnieją sposoby na utrzymanie poczucia więzi z innymi pomimo konieczności zachowania dystansu społecznego. Organizując nasze działania każdego dnia, możemy stać się bardziej odporni na pojawienie się poczucia samotności.
– Spędzaj więcej czasu z rodziną. Wykorzystaj możliwości oferowane przez pandemię. Przed pandemią, niektórzy członkowie rodziny mogli być rozproszeni przez pracę i zobowiązania szkolne, ale teraz mogą mieć więcej czasu w domu i większą swobodę w kontaktach ze starszymi bliskimi. W dobie dystansu społecznego, wysokiej jakości interakcje z wykorzystaniem dystansu fizycznego wynoszącego co najmniej dwa metry wraz z użyciem środków ochrony osobistej, takich jak maski, umożliwiają kontakt z członkami rodziny. Jest to niezwykle pomocne w obronie przed samotnością.
– Utrzymuj kontakty społeczne za pomocą technologii. Wraz z telefonem, technologia zmieniła sposób, w jaki ludzie kontaktują się ze sobą. Platformy mediów społecznościowych, takie jak Facebook, Skype, Twitter czy Instagram, umożliwiają ludziom utrzymywanie kontaktów na wiele sposobów. Wielu starszych ludzi nie jest jednak zaznajomionych z tymi nowymi narzędziami, zaś ten styl interakcji może nie odpowiadać ich potrzebom emocjonalnym. Możemy pomóc starszym członkom rodziny i przyjaciołom w pokonaniu takich barier technologicznych.
