Ludzki organizm nie mógłby funkcjonować bez wapnia. Pierwiastek ten słusznie kojarzony jest jako budulec kości i zębów. Jego zakres działania jest jednak szerszy, obejmując również układ krwionośny czy hormonalny. Każdy człowiek, niezależnie od wieku czy stanu zdrowia, powinien więc zadbać o to, aby jego dieta była bogata w wapń. Mimo to świadomość dotycząca ważności tego pierwiastka dla naszego organizmu wciąż jest mała, a wielu ludzi boryka się z jego niedoborem.
Rola wapnia w organizmie
Wapń buduje nasze kości i zęby, a także naczynia krwionośne, włosy i paznokcie. Reguluje on również proces krzepnięcia krwi oraz odpowiada za prawidłowe kurczenie się mięśni. Pierwiastek ten odgrywa ważną rolę w przewodnictwie bodźców nerwowych, aktywuje wybrane enzymy i wpływa na funkcjonowanie układu hormonalnego. Jest on niezbędny do prawidłowej pracy serca, a także zapewnia przepuszczalność błon komórkowych, dzięki czemu otrzymują one niezbędne substancje odżywcze.
Objawy niedoboru wapnia
Jak widać, wapń jest niezbędny do przeprowadzenia wielu ważnych procesów życiowych. Jeśli więc w organizmie występują niedobory tego pierwiastka, zostaje on pobierany z naczyń krwionośnych oraz z kości, przez co tracą one na swojej gęstości i zaczynają być łamliwe. Charakterystyczne objawy braku wapnia to również zaburzenia krzepnięcia krwi, bezsenność i przewlekłe zmęczenie, problemy z pamięcią i koncentracją, zaburzenia rytmu serca, skurcze mięśni i drętwienie kończyn, a także bóle w stawach. Dochodzi czasem do zmian skórnych, wpadania włosów i osłabienia paznokci.
Hipokalcemia, czyli niedobór wapnia
Przewlekły niedobór wapnia nazywa się fachowo hipokalcemią. Nie zawsze wynika ona bezpośrednio z nieodpowiedniej ilości wapnia w diecie. Bywa powiązana z różnego typu chorobami m.in. zaburzeniami hormonalnymi lub schorzeniami nerek, czynnikami genetycznymi (dziedziczne zaburzenie homeostazy wapniowo-fosforanowej) czy okresami, w których występuje zwiększone zapotrzebowanie na wapń (np. ciąża, dojrzewanie). Hipokalcemię diagnozuje się poprzez badanie surowicy krwi. Jeśli stężenie wapnia jest mniejsze niż 2,25 mmol/l mówi się wówczas o niedoborze wapnia, który należy zacząć szybko leczyć. Więcej o tym schorzeniu można przeczytać na: https://calperos.pl/blog/sg/hipokalcemia-niedobor-wapnia-objawy-leczenie-i-profilaktyka/.
Jak walczyć z niedoborem wapnia?
Głównym i najbardziej naturalnym źródłem wapnia jest odpowiednia dieta. Pierwiastek ten zawierają przede wszystkim sery i przetwory mleczne, ale nie tylko. Znaleźć można go w rybach (np. szprotki, tuńczyk), strączkach (np. soczewica), warzywach (np. brokuły, kapusta) czy owocach (m.in. suszone figi i morele). Poza tym występuje on również w migdałach, sezamie czy pestkach dyni. W przypadku dużych niedoborów niezbędna będzie suplementacja. Warto wtedy sięgnąć po Calperos, który zawiera wapń w formie zjonizowanej – jest ona najlepiej przyswajalna przez ludzki organizm (więcej szczegółów można znaleźć na stronie https://calperos.pl/).
Należy pamiętać, że wapń nie tylko trzeba dostarczyć organizmowi. Musi być on także odpowiednio przez niego wchłaniany. Czasem przeszkadzają w tym konkretne schorzenia, stąd tak ważna jest konsultacja z lekarzem. Nierzadko zdarza się jednak, że sami utrudniamy ten proces poprzez różnego typu nałogi jak np. palenie papierosów czy nadmierne picie alkoholu i kawy. W takich przypadkach należy zmienić swój styl życia, a używki zastąpić aktywnością fizyczną i ruchem na świeżym powietrzu – promienie słońca pobudzają w naszych organizmach produkcję witaminy D, a ta zwiększa przyswajalność wapnia.
Skutki niedoboru wapnia są naprawdę poważne. Mrowienie kończyn, bóle głowy, a nawet obniżony nastrój, to tylko wybrane przykłady. Niedostateczna ilość pierwiastka prowadzi do wielu poważnych konsekwencji natury zdrowotnej – może przyczynić się do osteoporozy czy chorób serca. Dlatego już dziś warto postawić na zmiany w swojej diecie i wprowadzić do niej produkty bogate w wapń – na szczęście jest z czego wybierać! Alternatywą jest suplementacja.
