Łuszczyca to przewlekła choroba o charakterze nawrotowym, wyróżniająca się przede wszystkim zaognionym stanem zapalnym i powierzchniowym złuszczeniem naskórka. Zmaga się z nią na co dzień od 1% do maksymalnie 5% całej populacji. Niekorzystne zmiany wizualne obejmują w tym przypadku zarówno głowę oraz tułów, jak i o okolicę lędźwiowo-krzyżową, dłonie, stopy, łokcie, kolana, a nawet paznokcie.
Ogólna charakterystyka schorzenia
Przyczyny wystąpienia łuszczycy nie są do końca znane, choć lekarze wskazują często na predyspozycje typowo genetyczne (dziedziczenie po rodzicach), a także czynniki immunologiczne związane bezpośrednio z niewłaściwą pracą układu odpornościowego.
Niekiedy też wpływ na pojawienie się niekorzystnych zmian skórnych mają rozmaite czynniki zewnętrzne, do których zaliczamy m.in. infekcje wirusowe i bakteryjne (np. różyczkę), chroniczny brak snu, poważny wstrząs psychiczny, nadmierny stres, rozległe oparzenia, palenie papierosów, nadużywanie alkoholu, przyjmowanie określonych leków przeciwzapalnych, nieprzestrzeganie zasad higieny, ciążę i zbyt długą ekspozycję organizmu na promieniowanie UV.
Jeśli natomiast chodzi o objawy łuszczycy, to uniwersalnym są czerwonobrunatne albo różowe wykwity na skórze (doskonale widoczne). Przypominają one spłaszczone grudki o zróżnicowanym kształcie i rozmiarze. Oprócz tego diagnozuje się srebrnobiałe łuski, przewlekłe swędzenie, krostki ropne, zapalenie stawów, odchodzenie płytek paznokciowych czy żółto-brązowe przebarwienia.
Wizyta w gabinecie dermatologa to priorytet
Łuszczyca jest dolegliwością, której aktualnie nie da się całkowicie wyleczyć. Przebiega zazwyczaj z okresami chwilowych remisji oraz gwałtownych zaostrzeń. Po jej stwierdzeniu należy niezwłocznie skonsultować się z doświadczonym specjalistą dermatologiem w celu uzyskania odpowiedniej diagnozy i ustalenia prawidłowej ścieżki leczenia.
Przy zmianach skórnych obejmujących do 25% powierzchni ciała stosuje się terapię miejscową z wykorzystaniem preparatów keratolitycznych (w postaci kwasu salicylowego lub mocznika), past dziegciowych, maści na bazie cygnoliny, leków glikokortykosteroidowych, ewentualnie kalcypotriolu.
Wymienione środki niwelują ilość brzydkich łusek, zmiękczają zgrubienia, działają przeciwzapalnie i hamują proliferację, czyli podział komórek naskórka. W przypadku zaawansowanej łuszczycy konieczne jest nierzadko wdrożenie fototerapii polegającej na naświetlaniu ciała promieniami ultrafioletowymi. Sprawdza się również przyjmowanie silnych leków cytostatycznych, immunosupresyjnych i retinoidalnych.
Pamiętajmy o zmianie stylu życia
W osłabianiu objawów łuszczycowych pomaga wdrożenie do życia konkretnych zasad postępowania. Zaleca się przede wszystkim natychmiastową rezygnację z palenia tytoniu i picia napojów alkoholowych. Warto też unikać sytuacji wywołujących stres, przebywania na pełnym słońcu podczas największych upałów i używania zwykłych kosmetyków drogeryjnych (na rzecz dermoproduktów).
Wskazane jest ponadto picie sporych ilości przefiltrowanej wody (minimum 2,5 litra dziennie) oraz wprowadzenie do jadłospisu wyrobów odpowiadających za nawilżenie organizmu i zniwelowanie parametrów stanu zapalnego, takich jak choćby tłuste ryby morskie, orzechy włoskie, warzywa, owoce czy oliwa z oliwek. Jednocześnie trzeba ograniczyć spożycie w nadmiarze mięsa, nabiału i wszelkiej żywności bogatej w cukry rafinowane.
Dowiedz się więcej na https://febumed.pl/oferta_/50-Leczenie-luszczycy
